Het begon met “we moeten ons huis in België verkopen!” Dus ik begon als een kip zonder kop overal op te ruimen en zag voornamelijk hoeveel werk met dat nog zou kosten. Gelukkig is daar mijn waakzaam ventje om me te kalmeren en pakte ik het verstandiger aan. In eerste instantie wil ik in alle kamers de persoonlijke & overbodige spullen wegdoen zodat we foto’s kunnen nemen om het huis op internet te koop te zetten. We hebben hier 12 jaar graag & gelukkig gewoond maar als we eerlijk zijn, dan voelt het niet meer aan als ‘thuis’ sinds we van de Dordogne terugkwamen. Ik heb meer last om afscheid te nemen van alles wat ik verzameld heb (ik moet echt dingen wegdoen anders zijn er 5 verhuiswagens nodig), en van het feit dat we onze vissen zullen moeten achterlaten. Onze 4 kippen én koppig haantje wil ik zowiezo meenemen, maar ik zit Stef al de oren van zijn hoofd te zagen dat ie dan zéker een omheining van minstens 1 meter hoog en liefst ook een halve meter diep moet maken, zodat ze veilig zijn voor eventuele vossen. En voordat mensen al schrik hebben dat ze ’s morgens vroeg wakkergekraaid worden, we zouden de dieren helemaal achteraan het terrein plaatsen, vér van de chambres d’hôtes zodat men gerust kan uitslapen
Daarna was het “we moeten ons ontslag indienen!”. Stef is van nature een optimist en denkt dat we in september al kunnen verhuizen naar Dordogne. En dus wil hij zeker nu al zijn ontslag indienen zodat we vrij zijn om te verhuizen zodra de koop officieel is. Dat mijn ontslagtermijn 4 weken langer duurt, is mijn probleem volgens hem. Hmmm, ik zie hem er nog toe in staat om al alleen te vertrekken.
Mijn eerste afscheidstraantjes heb ik ondertussen ook gelaten toen ik salut moest zeggen tegen de toffe madammen van mijn wekelijkse naailes. Het was de laatste les en iedereen was bezig van ‘tot volgend jaar…’ en tja, daar zal ik niet bij zijn. Hopelijk houden ze me op de hoogte van hun creaties en wie weet kunnen ze eens op cursus komen naar Dordogne: ’s morgens naailes en ’s middags uitrusten aan het zwembad of de streek verkennen? Tis maar een ideetje hé 😉
Momenteel zijn we op reis in de Provence en nee, we hebben de lotto niet gewonnen. We hadden dit al vorig jaar geboekt en konden niet meer annuleren. En aangezien ons verlof toch goedgekeurd was, zijn we maar vertrokken. Ook dachten we “tis onze laatste vakantie in juni, volgend jaar zijn we hopelijk druk aan het werk, dus kunnen we er dit jaar nog maar eens van genieten”. Maar eerlijk gezegd lopen we wat verloren. Allé vooral Stef dan, want ik kan me nog bezig houden met lezen en breien. Maar we hebben allebei het gevoel van ‘we zitten in de verkeerde streek van Frankrijk!’
Chambres d'hôtes La Vergne 